1) Kościół NM Panny ze wspaniałą wieżą widokową
2) Baszta "Kaszana" w średniowiecznych murach obronnych
Kościół Macierzyństwa Najświętszej Marii Panny w Trzebiatowie
Kościół Macierzyństwa Najświętszej Marii Panny w Trzebiatowie, Kościół Mariacki w Trzebiatowie – kościół farny Trzebiatowa wybudowany w XIV wieku, halowy, w stylu gotyckim. Świątynia jest kościołem trzebiatowskiej parafii rzymskokatolickiej. Kościół jest także Archidiecezjalnym Sanktuarium Maryjnym Matki Bożej Trzebiatowskiej.
Historia
Pierwszy kościół farny w Trzebiatowie powstał na początku XIII wieku i został ufundowany przez norbertanów trzebiatowskich z klasztoru w Białobokach. Od 1328 roku przy kościele istniała Szkoła Łacińska, której rektorem w XVI wieku był Jan Bugenhagen.
Obecna świątynia została wzniesiona na przełomie XIV i XV w. Od XVI w. była kościołem protestanckim. W latach 1865-1867 dokonano jej przebudowy i regotyzacji.
Po II wojnie światowej stała się ponownie kościołem katolickim i sanktuarium maryjnym. W 1986 przeprowadzono prace remontowe. Całkowita długość kościoła wynosi 72 metrów, szerokość ok. 28 metrów.
Dekretem z 7 października 1996 (we wspomnienie Matki Bożej Różańcowej) ks. Abp Marian Przykucki metropolita Szczecińsko - Kamieński podniósł godność świątyni do Archidiecezjalnego Sanktuarium Maryjnego Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny. Ogłosił to uroczyście podczas odpustu parafialnego 11 października tegoż roku, w obecności licznie zgromadzonych wiernych i pierwszego kustosza sanktuarium, ks. kan. mjra Henryka Cudaka.
Na szczególną uwagę zasługuje obraz ołtarzowy, którego twórcą jest Ernest Deger, przedstawiciel katolickiego malarstwa kościelnego. Malowidło przedstawia Matkę Bożą z wieńcem gwiazd nad głową, długimi włosami, księżycem pod stopami, trzymającą w lewej ręce Dzieciątko Jezus.
Warto wspomnieć także o kościelnej wieży – założonej na planie prostokąta o wymiarach 28×14 m. Jest ona zbudowana z cegły w stylu gotyckim. Cokół wieży i jej narożniki wykonano z kostek granitowych i regularnie ociosanych bloków piaskowca. Jednolity masyw wieżowy przyległy do całej szerokości naw kościoła doprowadza do wysokości zwieńczenia naw. Wyżej, w centralnej części dolnego masywu, wyprowadzono pojedynczą wieżę, założoną na planie kwadratu . W średniowieczu wieża była przykryta wysmukłym dachem, z którego wyrastała czworoboczna latarnia ze spiczastym hełmem.
Trzebiatowski kościół ma jeden z najstarszych dzwonów w Polsce. Napis na dzwonie wskazuje tylko rok, wyryty gotycką czcionką o harmonijnym kształcie liter: Anno Domini millesino trieentesimo nonagesimo nono (A.D. 1399). Drugi dzwon – Maria (Marienglocke) pochodzi z 1515, a powieszono go za kadencji ostatniego księdza katolickiego, Ottona Schlutow'a. Wyróżnia się wspaniałym dźwiękiem, a także ciężarem – 3750 kg.
Ciekawostka
W okresie średniowiecza wieża Kościoła Mariackiego w Trzebiatowie pełniła funkcję latarni morskiej dla rybaków i marynarzy zmierzających do portów w Mrzeżynie i Kołobrzegu.
Baszta "Kaszana" w średniowiecznych murach obronnych
Obwarowania miejskie obejmujące pozostałości murów miejskich z XIII wieku oraz Basztę Kaszaną z przełomu XIII i XIV wieku.
Baszta Kaszana, Baszta Prochowa - cylindryczna wieża o średnicy 4 metrów i wysokości 14 metrów, zbudowana z cegły, przykryta dachem namiotowym, wchodząca w skład murów obronnych Trzebiatowa.
Baszta Kaszana powstała na przełomie XIII i XIV wieku z przeznaczeniem na skład prochu oraz jako punkt obserwacyjny od strony rzeki Regi. Znana jest przede wszystkim z legendy, według której w XV wieku jeden ze strażników pilnujących w nocy murów miał upuścić z wieży misę z gorącą kaszą. Spadła ona na głowę jednego z Gryficzan szykujących się do szturmu na Trzebiatów. Wypadek ten ocalił miasto przed podstępnym atakiem.
W Trzebiatowie co roku w okresie letnim - w okresie turystycznego sezonu odbywa się festyn Święto Kaszy.
Rynek w Trzebiatowie
Charakterystyczny dla Trzebiatowa jest szachownicowy układ urbanistyczny - na Starym Mieście. Cały jego obszar wpisany jest do rejestru zabytków.
Do trzebiatowskich zabytków chronionych prawem należy Rynek i kamienice wraz z Ratuszem.Kamienice(ul. Rynek 2, 5, 7, 8, 12-15, 25-28, 30-32)
Ratusz - budynek w stylu klasycystycznym z barokową wieżyczką i hełmem, został gruntownie przebudowany na początku XVII wieku na bazie zniszczonego gotyckiego ratusza z XV wieku.
Pałac w Trzebiatowie
Rezydencja w stylu klasycystycznym powstała w XVIII wieku w Trzebiatowie w wyniku przebudowy renesansowego zamku Gryfitów.
Początki pałacu książęcego w Trzebiatowie sięgają XII wieku. Pierwotnie znajdował się tutaj gród książęcy, który w 1224 roku stał się własnością księżnej Anastazji, wdowy po księciu pomorskim Bogusławie I. Ona to za radą opata norbertanów w Białobokach przekazała posiadany w Trzebiatowie majątek na wyposażenie klasztoru norbertanek, do którego następnie wstąpiła. Ok.1285 roku budynki na grodzisku zostały przebudowane na klasztor żeński, w którym zamieszkały norbertanki z klasztoru w Wyszkowie (przedmieście Trzebiatowa). Obok dawnego zamku wzniesiono kościół św. Mikołaja, który stał się świątynią klasztorną. W XVI wieku zakon został sekularyzowany, a budynki poklasztorne przejęli książęta pomorscy. W 1560 roku nastąpiła przebudowa klasztoru na renesansowy zamek. Od 1619 roku był on rezydencją księżnej Zofii von Schleswig-Holstein, wdowy po księciu pomorskim Filipie II. Po jej śmierci przeszedł na własność elektora brandenburskiego. Po pożarze w 1679 roku zamek został przebudowany. W 1761 roku służył za koszary wojsk rosyjskich. W latach 1750-1791 był własnością Fryderyka Eugeniusza Wirtemberskiego. W tym czasie został przebudowany w stylu klasycystycznym. W latach 1797-1811 był w posiadaniu gen. Gebharda von Blüchera. Później przeszedł na własność burmistrza Trzebiatowa, który zdecydował się na rozbiórkę części obiektu. W 1855 roku budynek przejął Urząd Ziemski przeznaczając pałac na biura i mieszkania. Po I wojnie światowej obiekt został przystosowany na potrzeby szkoły rolniczej. Po 1945 roku mieściły się w nim różne instytucje. Był m.in.: koszarami, siedzibą urzędów i kamienicą mieszkalną. Od 1989 roku w jego wnętrzach mieści się Biblioteka Publiczna i Trzebiatowski Ośrodek Kultury.
Spływy kajakowe Regą
Uroki doliny Regi, największej rzeki Pomorza Zachodniego uchodzącej do zlewni Morza Bałtyckiego w Mrzeżynie, są niewątpliwie powodem rozkwitu turystyki wodnej. Coraz chętniej organizowane są spływy kajakowe, promujące aktywne spędzanie czasu wolnego wśród wyjątkowych krajobrazów. Spływy kajakowe Regą można zacząć od Świdwina lecz tutaj rzeka nadaje się na spływ mniejszych grup ze względu na uciążliwość (4 przeszkody) i niewielką szerokość (6 - 8 metrów). Spływy Kajakowe Ragą większych, zorganizowanych grup najlepiej rozpoczynać od Łobza w odległości około 1 km od stacji kolejowej (na starym boisku).Na całej długości trasy kajakowej znajduje się dużo dobrych miejsc do biwakowania. Rega jest na ogół rzeką łatwą, lecz dość uciążliwą w górnym i środkowym biegu, ze względu na powalone drzewa w poprzek koryta i przenoski, których kilka znajduje się na odcinku Świdwin - Trzebiatów. Spływ należy zakończyć przed mostem w Mrzeżynie na prawym brzegu rzeki obok pola biwakowego OSiR.
Kilka propozycji tras na spływy kajakowe Regą
Spływy kajakowe jednodniowe:
- Borzęcin - Trzebiatów (16km)
- Trzebiatów - Mrzeżyno (15km)
Spływy kajakowe dwudnodniowe:
- Gryfice - Trzebiatów - Mrzeżyno (40km)
- Resko- Płoty- Gryfice (38km)
Spływy kajakowe wielodniowe:
- I etap Łobez - Przystań leśna (8km)
- II etap Przystań leśna - Łagiewniki (18km)
- III etap Łagiewniki - Resko - Żęrzyno (19km)
- IV etap Żerzyno - Barkowo (19.5km)
- V etap Barkowo - Gryfice - Kłodkowo (26km)
- VI etap Kłodkowo - Trzebiatów - Mrzeżyno (21.5km)
Stadnina Koni Nowielice
Stadnina Koni Nowielice leży w dolinie rzeki Regi w północnej części woj. zachodniopomorskiego, w pasie nadmorskim około 8 km od morza w pobliżu miasta Trzebiatów.
Niegdyś znajdował się tu międzynarodowej rangi ośrodek sportu i turystyki jeździeckiej. Nadal prowadzone są tu jazdy konne, a hodowla koni wciąż rozwija się w stadninie, która obecnie w formie spółki z o.o. należy do Agencji Nieruchomości Rolnych.
Obecnie stadnina hoduje konie rasy szlachetnej półkrwi oraz bydło.
Tradycje Stadniny sięgają pierwszej połowy XIX wieku.
Z incjatywy von Burgsoborfa-Landstallmeistera z Traken w 1821 r. założono Państwową Stajnię Remontową, której zadaniem był skup źrebiąt i przygotowanie ich dla potrzeb kawalerii.
Taki stan trwał niezmiennie do 1945 roku. Po wojnie do 1949 roku obiekt ten był w zarządzie wojsk radzieckich. Od 01.01.1950 roku został przejęty przez Centralny Zarząd Koni,
Przedmiotem działalności Spółki jest:
- Hodowla koni rasy szlachetnej półkrwi- Hodowla bydła mlecznego
- Towarowa produkcja zbóż, rzepaku i buraków cukrowych
- Turystyka i rekreacja konna